Wentylację mechaniczną stosuje się i pacjentów, którzy nie oddychają samodzielnie lub ich oddech wymaga wspomagania. Wentylacja domowa polega na leczeniu niewydolności oddechowej w domu za pomocą respiratora. Stosując taką metodę w opiece nad chorym, nie mając przy sobie personelu medycznego, musisz zachować szczególną czujność.
Współczesne modele respiratorów są mniejsze, lżejsze i prawie bezawaryjne. Dlatego terapia, która dotychczas była prowadzona w szpitalu, może być w niektórych przypadkach przeniesiona do domu. Podstawowe rodzaje urządzeń do wentylacji mechanicznej to: respiratory inwazyjne (rury podłączone są do tracheostomii) oraz nieinwazyjne (pacjent oddycha za pomocą maski). Najczęściej w domu stosuje się metodę nieinwazyjną. W każdym przypadku konieczne jest przestrzeganie instrukcji obsługi respiratora domowego oraz zaleceń lekarza.
Zasady stosowania respiratora w domu
Osłabienie możliwości samodzielnego oddychania u chorego oznacza zwykle niewydolność mięśni oddechowych, co także ogranicza zdolność chorego do samodzielnego odkrztuszania wydzieliny. Konieczna jest więc kontrola drożności dróg oddechowych i odsysanie wydzieliny w razie potrzeby. Chory powinien mieć także regularnie wykonywane badanie pulsoksymetrem, gazometrię oraz pomiar końcowo-wydechowego stężenia dwutlenku węgla. Mieszanina oddechowa musi być odpowiednio nawilżana i nagrzewana, by nie dopuścić do wysuszenia dróg oddechowych.
Opiekunowie chorych muszą także rygorystycznie przestrzegać zasad higieny, kontrolować pracę respiratora i być wyczuleni na pojawiające się nieprawidłowości, na przykład wzrost ciśnienia w drogach oddechowych lub otarcia na twarzy, które mogą powstać na skutek zakładania maski. Powinni także monitorować ogólny stan chorego, jego właściwe nawodnienie, regularne zmiany pozycji ciała i inne działania zapobiegające powstawaniu odleżyn. Pomieszczenie, w którym przebywa chory, powinno być wietrzone. Duże znaczenie w terapii mają też ćwiczenia oddechowe, które może zalecić fizjoterapeuta.
